miś

Herostrates i latający dywan

Dariusz Skitek

śmierdział jak zatęchły dywan

bywa

grizli się zamyśli z rybą w pysku

zalśni łuską pluśnie

czar pryśnie jak uśmiech

i ułudna bliskość

a ja w gawrze na zawsze 

bo chłód mam w sercu

nie człapiąc inochodem

jestem innowiercą

wrzodem

na zdrowym ciele społeczeństwa

bez malowanych wrót

klęska

iluzoryczny cud

dżin bez butelki sezam bez hasła  

nie wierzę w cuchnący kobierzec

pożytek ze mnie żaden alladyn

któremu lampa zgasła